Dementieweb > Verhalen > Dagboeken > Luut

Luut (1941) woont samen met zijn vrouw Lieke in het Groningse Roden. Vroeger was hij socioloog aan de Universiteit van Groningen. Hij komt graag in het Odensehuis. Het inkijkje dat hij hier geeft in zijn leven met dementie is soms ontroerend, dan weer opbeurend, maar altijd openhartig.



"Goedemorgen, dit is Luut uit Roden. Ik ga zo meteen naar het Odensehuis in Groningen. En daar wil ik jullie even mijn invulling van laten weten. En die beginletters van ...



"Ik wil jullie vandaag vertellen dat de zoon van mijn echtgenote uit de Verenigde Staten op bezoek is voor een paar dagen omdat hij z'n visum moet verlengen. Ik heb ...



"Ik stond vanmorgen voor de spiegel, en ik dacht, mijn gezicht aanschouwende, bekijkende, d'r is niks aan mijn gezicht veranderd. Ik heb nog niet de wezenloze blik die je soms ...



"Het betekent veel, mijn praatjes met De Dementiedagboeken, want ik heb het idee dat ik daardoor bijdraag aan dat jullie beter inzicht kunnen krijgen in dementie. Het is progressief, en ...



"Een merkwaardig verschijnsel van dementie is ook dat je je partner, waarmee je tot dan toe een gelijke relatie had, nou moet beschouwen als ongelijk. Want zij is niet dement, ...



"Ik heb gisteren een gesprek met mijn huisarts gehad. Daar waren een vijftal punten die ik onder zijn, haar aandacht gebracht heb. Die zal ik vanwege de goede contacten met ...



"Ik vroeg mij af al google-end op mijn computer of er wel eens onderzoek is gedaan naar dementie en slaapproblemen. Ik heb dat in wisselende hoedanigheid. Dat wil zeggen, heb ...



"Deze keer maar eens een beetje humor. Wat dachten jullie van de volgende limerick:

Dit weekend ging een groepje maden,
in Scheveningen pootje baden.
De alleroudste van het stel
sprak: ...

"Een nieuw feit in de zaak dementie. Misschien heb ik dit al eerder gemerkt. Maar mijn auto rijdt ik niet meer, dat is te gevaarlijk geworden. En op de fiets ...
Meer items